Nomadisch ontwikkelen

In een vorig blog spoorde ik zorg-, welzijns- en vastgoedpartijen aan een voorbeeld te nemen aan de ICT-wereld. ICT’ers zijn immers continu aan het pionieren, flexibel inspelend op de steeds vernieuwende werkelijkheid. Maar natuurlijk zijn er mensen die zich niet willen vergelijken met ‘die snelle ICT-jongens’. Dat hoeft ook niet. Pionieren is namelijk van alle tijden.

Al duizenden jaren trekken mensen in de woestijn van plek naar plek op zoek naar middelen van bestaan. En dan heb ik het niet over een volksverhuizing zoals we die nu meemaken, maar over een permanente levensstijl. Een nomadische levensstijl. Nomaden passen zich telkens aan de omstandigheden aan en nemen afscheid van plekken die geen dienst meer doen. Tijdens hun reizen weten ze ongeveer waar ze naartoe willen, maar ze komen daar niet via gebaande paden. Er zijn geen geasfalteerde wegen en al helemaal geen wegwijzers. Ze moeten de route zelf ontdekken.

De Marokkaanse Sahara in alle vroegte, 2009

Als zorg-, welzijns- en vastgoedprofessionals staan wij als het ware ook in de woestijn. Langer zelfstandig wonen, transformatie van de langdurige zorg, transitie van zorgvastgoed, samenwerking tussen welzijn en zorg: het is allemaal onontgonnen terrein. En net als de nomaden moeten we nú op zoek naar een nieuwe plek. We hebben geen tijd om het veranderproces langs vooraf bedachte stappen te laten verlopen. We moeten veranderen vanuit een visie en ambitie, samen in het diepe springen.

Goede stappen
Een tijdje terug begeleidde ik een brainstormsessie over de realisatie van een nieuw wijkontmoetingscentrum. Het eindplaatje is ongeveer bekend, maar de weg ernaartoe nog onbegaan. Hier introduceerde ik voor het eerst de term ‘nomadisch ontwikkelen’. Met succes: onlangs sprak ik een van de managers die bij het project betrokken is. Na de brainstorm hebben zij de metafoor van de ‘nomadische benadering’ gebruikt, en deze heeft inderdaad geholpen de verandering vorm te geven. Inmiddels zijn er goede stappen gemaakt!

Nieuwe kansen
Zwervend naar het doel gaan en de horizon achter de zandheuvel verkennen. Ik ben ervan overtuigd dat nomadisch ontwikkelen een goede manier is om onze vraagstukken te benaderen. Is het spannend? Zeker. Maar we ontdekken meer dan als we meteen een asfaltweg aanleggen. Het is eerst tijd om te pionieren. En daarmee kansen te creëren die we vooraf niet konden bedenken.

September 2015, Guido de Ruiter